Przyczyny powstania Instytutu do Walki z Antypolonizmem

Od wielu lat w obiegu publicznym, także za granicą, pojawiają się określenia takie jak „polskie obozy śmierci”, „polskie obozy zagłady” czy „polskie obozy koncentracyjne”. Zdarza się, że takich określeń wielokrotnie używają te same osoby lub tytuły prasowe, stacje telewizyjne oraz radiowe. Pojawiają się także wydawnictwa czy programy, które świadomie fałszują historię, zwłaszcza najnowszą. Tego typu wypowiedzi, sprzeczne z prawdą historyczną, niosą ze sobą poważne i negatywne skutki, godzące bezpośrednio w dobre imię Rzeczypospolitej Polskiej i Narodu Polskiego oraz działają destrukcyjnie na wizerunek naszej Ojczyzny – zwłaszcza za granicą.

Generują one fałszywe przeświadczenie, że odpowiedzialność za zbrodnie dokonane przez aparat III Rzeszy Niemieckiej ponosi Naród i Państwo Polskie. Dotychczasowe doświadczenia unaoczniają, iż rozproszone działanie pojedynczych osób lub organizacji pozarządowych, które reagują na tego typu fałszerstwa, bywają mało skuteczne – nie tylko z uwagi na brak środków finansowych, ale również wobec przeszkód natury prawnej.

Pojęcie „polskich obozów śmierci” jak też zjawisko obarczania Polski i Polaków winą za zbrodnię Holokaustu nagminnie pojawia się w prasie międzynarodowej. Według raportu polskiego MSZ w samym tylko 2009 roku w zagranicznych mediach aż 103 razy użyto sformułowania „polskie obozy koncentracyjne”. Najczęściej termin ten pojawił się w Niemczech – 20 razy, po 16 w mediach amerykańskich i hiszpańskich, ośmiokrotnie w Austrii, 6 razy w Kanadzie, tyle samo we Włoszech, pięciokrotnie we Francji. Przekłamania zdarzyły się także po jednym razie na Słowacji, w Serbii i Irlandii.

Polityka fałszowania prawdy historycznej dotyczy także Ukrainy i zbrodni ludobójstwa na Wołyniu w 1943 roku. Współczesne państwo ukraińskie prowadzi politykę gloryfikacji sprawców Rzezi Wołyńskiej. Ideologia nacjonalizmu opanowuje wszelkie sfery życia społecznego i publicznego na Ukrainie, co przejawia się m.in. w gloryfikacji zbrodniczych formacji nacjonalistycznych, zaprzeczaniu zbrodniczym działaniom OUN i UPA, honorowaniu przywódców OUN w tym także Stepana Bandery. Wielokrotnie w wypowiedziach tamtejszych polityków, a także w oficjalnych aktach prawnych organów administracji państwowej, powtarzane jest kłamstwo na temat ludobójstwa na Wołyniu, negujące skalę i oraz odpowiedzialność za tę zbrodnię.

Niewątpliwie problem fałszowania historii, jak również negowania zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, w tym zbrodni komunistycznych, uderza także w etos i fakty związane z działalnością podziemia niepodległościowego. Dostrzegalne jest zjawisko podważania, czy wręcz negowania niepodległościowej i pronarodowej aktywności zarówno Polskiego Państwa Podziemnego, jak i operowanie kłamliwą propagandą rodem z czasów sowieckich, zarzucającą „Żołnierzom Wyklętym, którzy nie złożyli broni po 1945 r. dokonywania zbrodni. Niewystarczająca edukacja oraz brak należytego upamiętniania bohaterów narodowych z okresu II Wojny Światowej i dalszej okupacji sowieckiej tworzą korzystny grunt dla coraz częściej pojawiających się fałszerstw historycznych. Powszechną konsekwencją takowych jest negowanie zbrodni komunistycznych oraz nazistowskich lub wręcz przypisywanie im Polakom.

W związku z powyższym konieczne jest stworzenie skutecznych narzędzi pozwalających monitorować zjawiska fałszowania historii Polski i właściwe na nie reagować – zarówno przy użyciu dostępnych środków prawnych, jak i za pomocą nowoczesnych technologii, w tym Internetu i mediów społecznościowych. W odpowiedzi na fałszerstwa należy prowadzić zakrojone na szeroką skalę akcje propagujące polski, prawdziwy punkt widzenia – polską politykę historyczną.

Zadania Instytutu do Walki z Antypolonizmem

Celem instytutu będzie stworzenie narzędzi do skutecznego monitorowania mediów i Internetu w Polsce i za granicą, które obejmą swym zasięgiem wszelkie zachowania oraz dyfamacje godzące w prawdę historyczną i mające na celu zdyskredytowanie Państwa Polskiego.

Właściwa i stanowcza reakcja na wykryte przejawy antypolonizmu są niezbędne dla utrzymania dobrego wizerunku Polski na arenie międzynarodowej.

Panel prawny
Podstawowym narzędziem realizacji projektu będzie stworzenie platformy internetowe mającej na celu umożliwienie zgłaszania przejawów antypolonizmu.
Instytut zajmować się będzie weryfikowaniem treści ogłoszeń oraz wykrywaniem materiałów szerzących antypolonizm w tym fake newsów, godzących w prawdę historyczną, Polaków oraz w działania polskiego rządu. Prawnicy zaangażowani w projekt podejmować będą kroki prawne. Strona internetowa Instytutu będzie ukazywać zweryfikowane przejawy antypolonizmu z informacjami o podjętych przez Instytut krokach.

Rzecznik ds. Walki z Antypolonizmem
Zadaniem Rzecznika jest monitorowanie, przyjmowanie i weryfikacja zgłoszeń napływających do Instytutu do spraw Walki z Antypolonizmem, zawierających informacje o przestępstwach przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, przypadkach naruszeń dobrego imienia Polski oraz fałszowania jej historii. Rzecznik przedstawiać będzie Państwu sprawozdania dotyczące zgłoszonych przypadków oraz działań podjętych przez Instytut.

Materiały edukacyjne
Instytut ukierunkowany będzie również na działania edukacyjne mające na celu kształtowanie i propagowanie postaw społecznych, obywatelskich oraz patriotycznych. Materiały w formie audiowizualnej oraz graficznej zawierać będą treści o charakterze informacyjno – edukacyjnym, które zamieszczane i udostępnianie są w przestrzeni publicznej.

Seminaria i konferencje
Planujemy zorganizowanie szeregu spotkań, debat i seminariów z udziałem kombatantów, świadków historii, historyków i specjalistów, poświęconych tematyce przestępczości przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej oraz tematyce zwalczania przypadków fałszowania historii Polski.

Magazyn
Magazyn o tematyce działalności Instytutu wydawany w formie kwartalnika. Magazyn będzie dystrybuowany w instytucjach publicznych, szkołach, placówkach edukacyjnych w formie papierowej oraz zamieszczany na portalu w postaci elektronicznej.